Beste Terdewielers,
Als kersvers voorzitter wil ik de gebeurtenissen vereeuwigen door deze neer te pennen. Vandaag ben ik letterlijk gedoopt geweest ( waarvan verder meer..).
Naar traditie rijden we ergens in de donkere maand december de Bobo en zoals ieder jaar is dit iets om naar uit te kijken.
Ons Stijntje heeft deze organisatie op hem genomen(dit om communicatieve redenen) en de afspraak/start van onze dag begon dan ook in de prille ochtend aan het station van Kortrijk, spoor 4 waar we de trein naar Poperinge gingen nemen. Op de trein werden we bediend van enkele chocoladekoeken die werden doorgespoeld met chocomelk (ook hier wijken we niet af van traditie).
Zo op het eerste gezicht hebben de coureus van dienst zich de avond voordien opvallend rustig gehouden want geen zware drank/feest verhalen.
Dit hoogstwaarschijnlijk omdat geen van ons ergens midden de rit (die toch 165 km blijkt te bedragen) door een mindere dag en/of mindere conditie het bijltje erbij wou leggen (om het mooi te zeggen).
In de trein genieten we bij met de verhalen van eerdere edities en praktische raadgevingen aangevuld met typische kolder van een groep coureurs/vrienden die een avontuur zullen aangaan.
Afspraak met Bobo was voorzien aan het station van Poperinge en naar traditie dienen we nog een half uurtje te wachten op Bobo die voorzien was van 2 meesterhelpers waarvan er 1 slechts de helft van zijn fietsschoenen meehad.
Onze 2 ritvoorbereiders (Lee Cooper en Drummer) waren ondertussen al warm gestoomd door de verplaatsing per fiets te maken.
Deze momenten waren ideaal om nog eens het toilet op te zoeken en voor mezelf nog wat nicotine toe te voegen.
Ten lange laaste vertrokken we dan ook met ons peletonnetje van 14 stuks (waarvoor oprecht dank want zonder renners hebben we geen fietsgroep/Terdewiel).
Het begon veelbelvend quoi weersomstandigheden (lees droog). Maar geleidelijk aan begon het te druppelen. Ergens voorbij de grens met Frankrijk ergens tussen Roeselare en Brugge kregen we iets wat eerder op regen leek op ons hoofd. Dit alles samen met een beaufortje of 4/5 erbij. Gelukkig kregen we mooie uitzichten, gebouwen en pittoreske weggetjes die ons perfect konden afleiden voorgeschoteld.
Daar ik eerder achteraan het peleton reed kon ik mooi de behorende bewegingen volgen. Het was een waaier waar iedereen constant een goede positie zocht. Was mooi om volgen want we reden langs slingerende weggetjes . Het op en neer golvend parcours liep verder Frankrijk binnen richting Saint-Omer die letterlijk in een put ligt. Wij reden weliswaar rond Sint-Omer die alom geprezen wordt door wielertoeristen en het was dan ook echt genieten van het decor rond ons en de winterbeelden. De herfst was blijkbaar al weggeblazen.
Ergens rond km 65 kregen we plotseling een nooit gezien wolkbreuk op onze kiezen met als toetje een hagelregen.
En juist op dit moment krijgen mezelf en Ultra een lekke band te verwerken. Op dat eigenste moment stonden we letterlijk in een rivier van stromend water van een 10 tal cm. We moesten letterlijk onze moed samen schrapen want we zijn wel degelijk het Terdwiel waar bleiters niet welkom zijn en met ons onderkoelde lichaam en handen lukte het in extremis toch om die 2 banden te wisselen (dit samen met Sala en Drummer). Badmeester en Het Groen Gevaar werden ingezet om onze vrienden die verder zaten te gaan inlichten (wat ook niet van de poes was op dit eigenste moment want het zicht werd gereduceerd tot amper 5 tal meter). Onze vrienden vonden we gelukkig terug aan de ingang van een mooie vierkantshoeve waar we de zondvloed hebben afgewacht. Dit alles was waarschijnlijk in senario gezet door organsatie om mezelf als voorzitter en ons nieuw lid Ultra te dopen.
Iedereen was op de hoogte van de af te leggen afstand alsook dat onze rustpauze (bevoorrading) die echter nog 60 km verder lag. Velen onder ons stonden echt op het punt om te breken maar gelukkig kwam het geleidelijk aan wat droger en kwamen er zelfs zonnestralen en stukjes blauwe lucht te voorschijn die ons uiteraard nieuwe moed gaven. Met de wind nu eerder in de rug reden we daarna vlotjes richting pitsstop. Onze gesprekken werden wel wat minder en eerder vervangen door focus. De tussengrapjes werden wat groener maar we waren met een vlot rijdende groep op weg waar echt niemand de mindere van was. Dit ook omdat we geruggensteund werden door de vele helpers onder ons (lees De Kat Sala, Schleck…) die hun eigen ambitie opzij hebben gezet om de groep samen te houden. Aangekomen in de post/ tabakbar/groentenwinkel/café werden we opgevangen door onze 2 teamspelers Keeper en Mixer die ons verwelkomden met broodje beleg die werden doorgespoeld door enkele plaatselijke biertjes en suikerrijke drankjes. Wat voor mij nog steeds een raadsel blijft was de waardin achter den toog met een snor waar menig man jalours zou van worden (zou hier een foto van bestaan?). Eenmaal weer op temperatuur en krachten gekomen aangevuld met wat alcohol vertrokken we verder wat voor velen onder ons in stilzwijgen de finale moest worden (er restten ons nog een 45 tal kms).
Helaas was er voor onze Boxeur een veer gebroken want hij kon zich niet meer opladen voor het vervolg. Zeer jammer want hij is dan ook een mooi stukje van Terdewiel. Een van de helpers van Bobo die pas kwam aansluiten 10 km voor onze stop met zijn 2de schoen moest helaas ook terug richting Poperinge waar blijkbaar zijn auto stond.
En naar traditie zorgt de alcohol voor de euforie waardoor we er meteen weer invlogen.
Eerst opstakel die we voorgeschoteld kregen was de rode berg.
Via enkele valsplatte lopers die de krachten verder op proef stelden kwamen we gestaag in voor ons meer gekende regionen terecht waar we in vlot tempo richting de Leie reden. Daar waar er nog een mooie streep via de Leie richting ons naar Kortrijk bracht.
We hadden het moeten weten want Bobo weet altijd zijn momenten te kiezen. Enkele momenten van onaandachtzaamheid waren er teveel aan. Hij was gaan vliegen met een medecompagnon (ik weet zelfs niet wie). De renner in mezelf die stiekem nog hoopte om voor de overwinning te gaan moest deze revancheren en ik poogde solo het gat dicht te rijden. Ik kwam dichterbij maar de laatste 100 meter waren er te veel aan gelukkig kwamen Sala, Schleck en Het Groen Gevaar nog op en over mij want voor cadeau’s in koers zijn we bij het terdewiel niet aan het juiste adres.
Helaas hebben ook zij Bobo niet terug gezien.
Ik werd opgepikt door het jagend peleton die aan een schroeiend tempo (lees >40km u). Deze aangevoerd door Drummer en Kruif die zelfs nog een poging waagde om bij deze snelheden van ons weg te rijden. Gelukkig voor ons ego bleven we alsnog samen waardoor we met het peleton samen bij Korba aankwamen.
Daar hoorden we dan dat Bobo de sprint gewonnen had en wederom een streepje mag bijzetten bij zijn klassieke overwinningen.
Waarvoor een oprechte proficiat!!!
We hadden Korba voor onze groep afgehuurd waar we een welverdiend tractaat aangeboden kregen van den Drummer. Daar het zijn verjaardag was had hij voor ons een megalekkere lasagna klaargemaakt. Bij deze nog eens een grote proficiat met je verjaardag en een grote dank voor deze mooie attentie op dit ideaal moment.
We hebben er dan nog een mooi gezellig samen zijn van gemaakt aangevuld met de nodige drank.
Bij deze nog eens een grote dank aan alle deelnemende renners en met stip Sala, Bobo, Drummer, Lee Cooper, Keeper, Mixer om ons deze mooie ervaring en rit te hebben kunnen waarmaken.
Het is er alvast 1tje die we niet vlug zullen vergeten…
Voorzitter Pyjama
Helaas staan niet alle details en gebeurtenissen vermeld maar zij die meegereden hebben zullen die wel kunnen memoriseren. Aan de andere, volgend jaar staat een nieuwe editie gepland!!!!!