Verslag terdewiel weekend uit de ogen van MK. Aankomst kamping vrijdagavond 18u15, vertrek
zondagnamiddag 16u.

Excuses voor het ontbreken van bijnamen, het blijft nog altijd wat zoeken!

De vrijdag begon al vroeg met de laatste inkopen te doen in de decathlon, kringloopwinkel en
carnavalwinkel om zeker te kunnen voldoen aan de checklist van must-have benodigheden voor het
weekend. Na het last minute in elkaar knutselen van een drankspel en een kleine marginale préparty in
de cohousing konden we uiteindelijk rond 16u vertrekken richting Anseremme. Naast me zat Flore die
constant smeet met plaatjes in de auto zodat de 2u fantastisch snel voorbij vloog. Marlies vertrok op het
zelfde moment als wij met in haar auto het meest belangrijke: de 3 fietsen!
Bij aankomst kregen we onmiddellijk een warm onthaal met een frisse pint en konden we onze unieke
bierbekers tonen. Er werd snel opgemerkt en gelachen met het ontbreken van een stuk baard op mijn
gezicht, dit allemaal als voorproefje voor de marginale zaterdagavond. First things first: tent zetten met
een pintje in de hand. (Nogmaals dank voor de tent Dorine en Peter!) Dit verliep beter dan verwacht en
al vlug konden we ons bij de rest zetten en beginnen aan het pintelieren alsook het eten van een
heerlijke braadworst! Ondertussen werden de voorbereidingen gedaan aan het grote scherm om de
match van de rode duivels te kunnen bekijken. Net voor de start van de match gaf Steven een woordje
uitleg over het weekend en wanneer we sanderendaags klaar moesten staan om te vertrekken (spoiler:
te vroeg). Ook de voorzitter placeerde een woordje en ikzelf kreeg een moment of fame bij het officieel
aankondigen van mijn bijnaam: MK. (Betekenis van de bijnaam zal je moeten komen vragen tijdens één
van de zondagsritten of in de Korba!)
Na een snuiftabak doorgeefmomentje waarbij je duidelijk kon horen waar het potje snuiftabak zich
bevond doormiddel van het luidkeels niezen van de personen in kwestie, kon de match eindelijk
beginnen. Doorheen de match werd vaak “C’MON BELGIUM!!” gebruld door 1 persoon waarbij de ganse
bende luidkeels nazong. Het was telkens een algemeen lachmomentje en telkenmale werden de
gezangen luider en luider! Vermoedelijk kon de ganse kamping op het laatste meegenieten van het
muzikaal spektakel! Het verlies kwam hard aan maar werd al vlug vergeten door het spelen van enkele
drankspellen. Na wat commentaar van de buren wegens geluidsoverlast werd er met een selectie (velen
al voorbeeldig gaan slapen om klaar te zijn voor de rit) naar het water iets verderop getrokken. Dit deel
is helaas wat vaag voor mij (pinten begonnen door te wegen) maar blijkbaar was het best gezellig en
werd er goed gekeuveld. Na de avonturen aan het water werd er nog gebierponged met een heel kleine
selectie diehards (zo’n 6 man), de sfeer was echter nog steeds optimaal! Na het 2x moeten kijken op het
uurwerk kwam het besef dat het al ondertussen al 3u was en werd er gezamelijk beslist om dan toch
maar te gaan slapen! Einde dag 1!
Hoe vlot het inslapen ging, hoe triestig het opstaan verliep! De alcohol was duidelijk nog niet uit het
lichaam gezweet! Na 3x snoozen op mijn gsm stond ik dan toch op en werd het duidelijk dat ik nog maar
20min had om klaar te staan om te vertrekken (8u15). Na het trekken van een mooie groepsfoto en het
fietsen van enkele kilometer bleek dat ik ondanks 1,6l veel te weinig water mee had. Notitie voor
volgend jaar: de nadorst zal groot zijn, neem 3 drankpullen mee! Er werd wat geheimzinnig gedaan rond
de rit. Was het nu 140km of 70km? Was er bevoorrading? Vol onwetendheid werd ons echter wel een
fantastisch parkour voorgeschoteld in het fantastische landschap tussen Dinant en Rochefort. 1 valpartij
heb ik genoteerd: in een pikdonkere lange tunnel werd plots heel hard in de remmen gegaan doordat
het zicht 0 was. Tine Cycliste was het slachtoffer al bleek de schade gelukkig goed mee te vallen. Door de
vele heuvels was het telkens op eigen krachten omhoog rijden. Gelukkig werd er telkens bovenop de
heuvel gewacht! Na 80km en meer dan 1000 hoogtemeters kwamen we aan op de locatie van de
middagpauze. Al vlug werd de conclusie gemaakt dat de afvaart van de Lesse op het programma stond!
Voor mezelf een opluchting: wat dobberen in het water leek me wel fijn en mijn benen konden wat rust
gebruiken! De afvaart begon kalm en volwassen maar werd snel een heus feest op het water. Er was
bier, een muziekbox met meezingers en het was blijkbaar een wedstrijd om iedereen zo nat mogelijk te
maken. Iedereen probeerde elkaar zoveel mogelijk te hinderen door te rammen, elkaars boot vast te
pakken of te sturen richting overhangende takken. Dries was de pineut en kantelde bij het proberen
kantelen van onze boot. Karma heet dan? Een beetje verder zagen we hem enkele jongeren die
vastzaten in takken helpen, wat een mooi moment was dat met wat applaus werd onthaald! Als laatste
kwamen Laurens en mezelf aan op de eindbestemming (een tussenstop op een eilandje om water te
lossen zodat we niet zonken zorgde daarvoor). Toen kwam het besef dat de waterdichte pot met
belangrijke voorwerpen in onze boot lag, de boot met de waarschijnlijk de 2 minst zorgende personen
van allemaal. Een slechtere boot om kostbaarheden te bewaken kon je waarschijnlijk niet kiezen. Al een
geluk dat ons bier snel op was waardoor we nog enigszins nuchter waren op het water!
Na een kort stukje fietsen (zo’n 2km) kwamen we aan op de camping. Het douchen en omkleden naar
marginale kledij kon beginnen! Een kleine cirkel met stoelen en aperitievende mensen werd alsmaar
groter en groter en meer en meer mensen versterkte de cirkel volledig verkleed in een combinatie van
marginaliteit en legeruniformen. Marginale muziek en meezingers zorgde voor een fantastische
ambiance en volop werden de camera’s en gsm’s bovengehaald om alles op beeld te leggen! Na het
eten van een heerlijke spaghetti volgde de avondactiviteit van de dag: het terdewielspel! 5 groepen van
telkens zo’n 7 a 8 man streden om de eerste plaats onder leiding van onze voorzitter die opgewaardeerd
werd als het enige jurylid, zittend op een troon van jupilerbakken! Ikzelf zat in het team met kapitein
Kobe, een goed gebalanceerd team met een goede basis anciens, veel jeugd en enkele tussenhangsels
zoals mezelf. Onze tactiek: we pakken alles doordacht aan en proberen te spelen met de toegekregen
regels. Bij de start van het spel kreeg iedere deelnemer een gamel met logo van het derdewiel
voorgeschoteld! Hier moest water inkomen dat verdient kon worden door het winnen van verschillende
spellen! Dit water gaf een voordeel bij de finale! Fun fact: iedereen was verkleed wat alles nog veel
leuker maakte!
Spel 1: Pictionary. Tekenen en raden van de bijnamen van de leden. Eén iemand tekent en de rest van
de groep mag raden welke bijnaam getekend is. Wij waren als laatste aan de beurt en hadden, dankzij
de tijd die we kregen, het geniale idee om iedereen te overlopen en de moeilijke namen een soort
symbool toe te wijzen. Andy Schleck was een driehoek, davitamon een cirkel, MK een vierkant, delegee
een uitroepteken,… Toen het onze beurt was hadden we het geluk aan onze zijde: Andy Schleck en de
delegee werden getrokken! Als derde hadden we de keeper die fantastisch werd getekend door één van
de jonkies. Ronde 1 hadden we gewonnen! In volle euforie ontstond hierdoor onze teamnaam: “De
Winnaars”. Alle handen op elkaar en uit volle borst werd meermaals onze teamnaam gebruld doorheen
het spel! De sfeer zat meteen goed! 2 van onze gamellen werden rijkelijk gevuld met water.
Spel 2: Maak vuur in 1 van de gamellen. We kregen hierbij 2 vuurstokken, het materiaal om te
ontvlammen moesten we zoeken. Wij hadden hier nu het enorme nadeel dat we als eerste moesten
starten. Bij de start werd gras gezocht, wc papier, alles dat ook maar beetje droog was kwam aan bod.
Helaas hadden we de techniek niet te pakken of was het materiaal niet droog genoeg. Meerdere teams
na ons lukte het wel. Proef 2 was niet voor ons weggelegd, helaas!
Spel 3: Onze voorzitter had dorst, veel dorst! Geblinddoekt diende 1 persoon uit het team naar de frigo
te lopen voor een frisse pint voor de voorzitter, dit onder begeleiding van 1 persoon die al roepend
moest aansturen. De 5 teams startten allen tegelijk. Na het startschot liep het welgeteld 5 seconden
goed vooraleer iedereen over iedereen struikelde en één grote chaos ontstond met het publiek in volle
schaterlach uitbarstende! Kobe liep wat minder vlot naar de frigo maar in de terugweg spurtte hij
richting ons team. Helaas moest hij lopen naar de voorzitter met de pint en verloor daar kostbare tijd.
Hij kwam net te laat aan! Slechte communicatie koste ons hier de waardevolle punten (water). Toch kon
de sfeer niet op en werd opnieuw luidkeels onze teamnaam geroepen: “DE WINNAARS!!”.
Tussen de 2 spellen door zag ons team dat de voorzitter dorst had. Ons team zat er zwaar mee in! Een
lekker Orval werd ingeschonken en gegeven aan onze voorzitter. Gedehydrateerd raken is gevaarlijk en
dat beseften we! Sommigen zagen het als omkoperij, wij zagen het als zorgen voor de belangrijkste man
in ons midden. Wie zal het zeggen wat de echte reden was?
Spel 4: Kies de lichtste vrouw en sterkste man van je team. Geen extra info werd gegeven. Doordat ons
team enkel maar bestond uit ballen diende 1 slachtoffer gekozen te worden die zich voordeed als
vrouw. Natuurlijk was dat mezelf en werd het nektapijt omgevormd tot een geimproviseerde blonde
pruik. Samen met davitamon gingen we wat bang naar voren: wat zou er volgen? We deden beiden een
klimgarnas aan en voelden de bui al hangen. Het was een teamopdracht waarbij het ganse team de 2
leden omhoog diende te tillen met behulp van een touw rond een tak van een boom. We zagen meteen
het probleem: de 2 zwaarste leden stonden in het klimgarnas, de anciens en kinderen bleven over en we
zagen gezamelijk dat we realistisch gezien niet konden winnen tegen de teams met meer mankracht.
Gelukkig konden we als laatste aan beurt gaan. Dat gaf ons opnieuw tijd om na te denken. We hadden
een tafel klaarstaan, het touw zou vastgebonden worden aan een trekhaak van een caravan. We
klommen op de tafel, maakte ons vast terwijl het touw op spanning werd gebracht en duwde de tafel
van onder onze voeten weg. Het ganse team probeerde ons omhoog te houden en het gebeurde zelfs
fair: geen trekhaak werd gebruikt! Terwijl davitamon en mezelf het moeilijk hadden om boven de grond
te blijven loste de groep het touw, helaas waren we gewoon te zwaar! We voelden ons wel opnieuw de
winnaars door onze creatieve input in het spel, nogmaals werd onze teamnaam voluit geroepen, de
sfeer bleef fantastisch!
De finale: gebruik het water om een waterrakket te maken die zo ver mogelijk afgevuurd moet worden
dooormiddel van een fietspomp en een colafles. Hoe meer water je verzameld had, hoe meer je kon
proberen natuurlijk! Ook hier hadden we alles goed aangepakt: de fysica was doornomen, de wiskunde
uitgerekend en voor onszelf werd nog een pintje voorzien. Het was chaos en echte competitie! Een waar
slachveld met vliegende flessen en water die overal rondspetterde! Onze fles geraakte vaak heel ver en
éénmaal waarschijnlijk het verst mocht een boom net niet geplant zijn op de locatie van onze vliegende
fles. Helaas hadden we niet gewonnen, het team van Tine Cycliste trok aan het langste eind en had
verdient gewonnen! Toch voelden we ons ook winnaars, het was een fantastische teambuilding en
iedereen had enorm veel plezier beleefd!
De winnaars kregen een terdewiel t-shirt en iedereen mocht zijn gamel meenemen naar huis! Iedereen
was dus een winnaar!
Er werd nog even nagenoten in de tent met wat bier en lichte muziek maar velen zijn vroeger gaan
slapen dan de vrijdagavond. Vroeg in bed voor de zondagsrit was het idee en dat was ook gelukt! Einde
dag 2!
Dag 3 (zondag) beloofde een regenachtige dag te worden. Goed voorbereid vertrekken was dus zeker de
boodschap. Een stevig ontbijt hoorde daarbij. Lekkere pistolets en spek met eieren vulde onze maag. De
selectie voor zondag was iets kleiner maar de echte die-hards stonden toch klaar om 9u voor vertrek!
Voor de start maakte Pyjama bekend dat er een bolletjes, groene en gele onderbroek te verdienen viel
doorheen de rit. De competitiviteit werd snel aangewakkerd en al op de eerste berg ging een selectie
strijden om de bollen. Wannes kwam als eerste boven en mocht de bollen aantrekken! Op de volgende
berg ging Andy Schleck er vandoor en won de sprint, ook bergop, vlot van de rest. Zo was ook snel de
groene onderbroek verdeelt. Even verderop kwam ikzelf met wat geluk als eerste boven op een heuvel
met aankomst op een brug wat me de voorlopige gele onderbroek gaf. Toen de broeken verdeeld waren
werd de competitiviteit stevig! Andy schleck behield zijn groene broek gedurende de volledige rit maar
de bollen wisselde vaak van persoon. Kelly Verbier, Pascal, Davitamon? en als laatste Sala die de bollen
mee naar huis nam. Ikzelf kwam met het geel thuis aan maar dit is zeker niet verdiend. Door de enorme
regenvlaag en bliksem/donder was het wisselen van onderbroek helaas niet meer mogelijk. De
onderbroek is gewassen en kan bijgevolg doorgegeven worden aan de verdiende winnaar. Pyjama
beslist neem ik aan?
De rit van zondag was slechts 60km maar was opnieuw met meer dan 1000 hoogtemeters loodzwaar.
De derailleur (of dérarraire zoals Marlies het altijd zegt) van Danny light begaf het jammer genoeg na
zo’n 25km waardoor hij een shortcut naar huis moest nemen. Zonder versnellingen is het parcour
praktisch onmogelijk uit te rijden helaas. Een domper op de feestvreugde! De rest kwam wel goed aan
mits een tussenstop in een lokale loods om te kunnen schuilen voor de storm. Pyjama maakte contact
met de boer ter plaatse en kreeg al vlug een cigaret om zichzelf warm te maken! Er was ook tijd voor
een streepje muziek en de dames dansten hen warm! Het was een fantastisch parkour dat constant
bergop en bergaf ging. We fietsten vele offroad kilometers door velden en gravel. Eén van de heuvels
was meer rots dan weg en was eerder bedoeld voor mountainbikers! Toch geraakte iedereen, mits af en
toe afstappen relatief vlot boven. Enkele kleine valpartijen uit stilstand passeerden de revue maar
gelukkig viel de schade altijd goed mee. Toen het begon te regenen was het wat opletten geblazen bij de
offroad stukken. De snelheid ging wat naar beneden om zware valpartijen te voorkomen. We kwamen
allemaal samen aan op de kamping waar we met een groot applaus ontvangen werden. De kamping was
een serieus modderbad geworden, maar dat hield Dorine alvast niet in om volop met haar witte
schoenen te dansen en springen in de modder!
Een heerlijk middagmaal met kip, rijst en koriander (of was het zeep voor sommigen) maakte een einde
aan het weekend. met wat muziek in de achtergrond was het tijd om alles gezamelijk op te ruimen wat
heel vlot verliep. En zo druipte iedereen, één voor één af richting huis! Het einde van een fantastisch
weekend! Als nieuweling kan ik enkel maar zeggen dat het terdewiel een gigantisch mooie groep
mensen waarbij iedereen belangrijk is in de groep en iedereen bijdraagt aan de fantastische sfeer!
Bedankt en tot volgend jaar!
Lang leve terdewiel!

Hier vind je alle foto’s van het weekend 2021.